یا علی
قسم بر حق نجاتش میدهد آخر تولّایش
به دل حبّ علی وآتش خشم خدا، کلّا
نبیند رنگ آتش هم به آنی چشم اعضایش
تمام عرض وما فیها،تمام عرش واین دنیا
فدای خاک گردان در فضای قدّ وبالایش
هزاران رند یوسف وار درگیر جمال اوهمه ماتند ومبهوتند در طرح الفبایش
به روز حشر قبل از رفتنِ در جنت الاعلی
محبّان را برند از بحر دیدار و تماشایش
ز عین ولام ویایِ اوهمه عالم دگرگون است
چه کس دارد توانِ گفتن اسرار معنایش
کسی را تاب یک قطره زدردش نیست باماگو
چگونه فاطمه گردید عمری سدِّ دریایش
چه سان یوسف نهان کردست رخ ازهیبت حیدر
دوباره جان دهد موسی اگر بیند تجلّایش
اگر جان دادروزی ابن مریم دربهشتِ خویش
کند زنده مسیحا را ،ز بوی مشک اعلایش
خدا هم شافعت در حشرمیگردد،اگراینجا
توبا یک یا علی گیری مدد از ذات یکتایش
تمام این فضائل را خدا بگذاشت یکباره
به روز آفرینش در وجود پاک زهرایش
(عماد)
سید احمد مصطفوی