عشوه نما

   امشب زکام لبت غنچه وام کن

                                 دستی بزن،عشوه نما،دیده خام کن

             عمری ز عشق تورنجیده ام بیا ودمی

                                 با یک نگاهِ خود، درد مرا التیام کن

             عهدی ببند تاکه شود رام حسرتم

                       عشقت، به غیرِ منِ مجنون صفت حرام کن

             قلبم نبود بتکده از عشق دیگران

                       این دل فقط برای توست،به خوداحترام کن

             بغضی گرفته راه نفس های خسته را

                        دیگربس است، این جور وجفا راتمام کن

             گر می کنی به رقیبان سلام صدها بار

                              یکبار بر دل شکستۀ ما هم سلام کن

             من روزه دارِ عشق توأم،نمی دهی افطار؟

                              با بوسه ای زلبت، باز این صیام کن

             سایه نشین عشق توبودم تمام عمر

                            این سایه را به روی سرم مستدام کن

                                                                                                 (عماد)

                                                                              سید احمد مصطفوی

تسلیت قلب صبورم


نه چشمی منتظر مانده به راهم
                
                 نه میدانم که چه بوده گناهم

نوشتی سوی غم تبعید  گردد

                  چرا محکوم این  بخت سیاهم

چرا حبس ابد بر دل نوشتی

                   چرا بازندهء‌ٰ این دادگاهم

مگر دیوارکوته تر زمن نیست

                   مگر پاسخ ندارد دادخواهم

چو فهمیدی که چشم خیس دارم

                    زدی زنجیر بر راه نگاهم

چو گفتم عشق گغتی قل بیارید

                   به پاهایش زنیدو دستها هم

چو گفتم دل دهانم را شکستی

                   بگفتی که کنید آتش فراهم

بیاندازید درآتش دلش را

                   ز حکمش ذره ای هرگز نکاهم

ندارم باکی از آتش بیانداز

                    بسوزد آتشت را سوز آهم

بگفتی خون او برخاک ریزید

                    گلی روئید بین قتلگاهم ..

                                                                              (عماد)

                                                                                            سید احمد مصطفوی

قافلۀ عشق


  قافلۀ عشق  (قسمت اوّل)

................

پروانه شدن کارِدلِ هرکس نیست

یک عمرفقط نفس کشیدن بس نیست؟

یک عمر بگردی و بمانی تنها؟

یک کنج بمیری،بی نشانی،تنها؟

..................

امروز دگر عشق نشینی لاف است

خواهی و نیابی عشق را،انصاف است؟

عمریست که در قلمروِ تنهائی

گشتم پیِ دلداگی وشیدائی

....................

حاصل به خدا جزگذرِ عمر نبود

یک یار در این رهگذرِ عمر نبود

یک روز نشستم و خیالی کردم

بردرگه عشق من سوالی کردم

.....................

پرسیدم از عشق، من کجا یافتمت؟

گفتا تو کجا ومن، بگو بافتمت..

تو طرح مرا به اشتباه بافته ای

چیزی دگر است آنکه تو یافته ای

....................

تو درپیِ عشقِ خاکیان جا ماندی

اینگونه شدی که خار وتنها ماندی!!

آندم که دلت به سوی غربت میرفت

دستت به گدائیِ محبّت میرفت..

درپیشِ خودت مرا ندیدی، بودم

آغوش به روی عشقِ تو بگشودم

..........................

بقیۀ مثنوی در روزهای آینده

ودر پست های بعدی

گنجشک شدم

گنجشک شدم ولی قفس جایم شد

                                       زیبائیِ عشق رنگِ شبهایم شد...

          توآمدی و ضامنِ گنجشک شدی

                                      پرواز، زِ نو نصیبِ پرهایم شد...

                                                      (عماد)

                                                      سید احمد مصطفوی

سلام ای ..

سلام عاشقانه ترین جملۀ روزگار

سلام ای اقاقی سلام ای بهار

سلام ای امیدِ دل خسته ام

دلم را به زلف دلت بسته ام

سلام ای سپیده دم بی زوال

سلام ای پرستوی اوج خیال

به کوی دلم شعر مستی توئی

من امّیدم و،بود وهستی توئی

سلام ای غزل ای دوبیتیِ عشق

من عاشق،برایم تو معنیِ عشق

سلام ای به دل آتش افروخته

که پروانه گردِ غمت سوخته

سلام ای پر وبالِ رؤیایِ دل

منم ساحل امّا تو دریایِ دل

منم محرم عشق ای نوبهار

بیاسر به زانویِ مهرم گذار

بیا از همه،زین جهان خسته شو

به عشقم بیا دوست،دلبسته شو

بیا،پابه پایِ هم ای چشمه سار

کنیم از بیابانِ  غربت  فرار...

بیا و به عشقم نکن شک دگر

بیا و مرا تا حریمت ببر

بیا محرمم کن به سودایِ خویش

مکانم بده بین رؤیایِ خویش

بیا،عشق را با من اندازه کن

بیا در کنارم نفس تازه کن...

                                             (عماد)

                                        سید احمد مصطفوی

یا علی

  هرآنکس که علی شد در زمانه یارومولایش

                       قسم بر حق نجاتش میدهد آخر تولّایش

         به دل حبّ علی وآتش خشم خدا، کلّا

                    نبیند رنگ آتش هم به آنی چشم اعضایش

         تمام عرض وما فیها،تمام عرش واین دنیا

                        فدای خاک گردان در فضای قدّ وبالایش

هزاران رند یوسف وار درگیر جمال او

                            همه ماتند ومبهوتند در طرح الفبایش

        به روز حشر قبل از رفتنِ در جنت الاعلی

                           محبّان را برند از بحر دیدار و تماشایش

         ز عین ولام ویایِ اوهمه عالم دگرگون است

                          چه کس دارد توانِ گفتن اسرار معنایش

         کسی را تاب یک قطره زدردش نیست باماگو

                         چگونه فاطمه گردید عمری سدِّ دریایش

         چه سان یوسف نهان کردست رخ ازهیبت حیدر

                         دوباره جان دهد موسی اگر بیند تجلّایش

          اگر جان دادروزی ابن مریم دربهشتِ خویش

                         کند زنده مسیحا را ،ز بوی مشک اعلایش

          خدا هم شافعت در حشرمیگردد،اگراینجا

                          توبا یک یا علی گیری مدد از ذات یکتایش

           تمام این فضائل را خدا بگذاشت یکباره

                           به روز آفرینش در  وجود پاک زهرایش

                                                            (عماد)

                                                      سید احمد مصطفوی

غزل

     غزل سرودۀ دلهای بی کس وتنهاست

                                     غزل تلاطم الفاظ بین یک رؤیاست

             غزل عصارۀ اشک است بین دفتر من

                                 غزل دل گرفتۀ مجنون وگریۀ لیلاست

              غزل ترانۀ غمگین هق هقِ من بود

                               غزل ستارۀ کم نورمن در این شبهاست

             غزل تحیّر جاوید روز خلقت بود

                                    غزل تبسّم تلخی به گردش دنیاست

            غزل سفیدی عشق است وروسیاهی غم

                                   غزل نسیم وزیده ز سینۀ شیداست

            غزل دعاست،غزل شب نشینی عشق است

                                 غزل پل رسیدن من به آنچه ناپیداست

            غزل تلازم معنای عشق و دلتنگی ست

                                    غزل میان دفتر اشعار تاابد ماناست

                                                                       (عماد)

                                                                  سید احمد مصطفوی

تقدیم به تنهاترین عاشق

آقا کسی برای تو خود را سپر نمیکند امروز

حتی کسی به غربت چشمت نظر نمیکندامروز


شرمنده ام،حقیقت است،فراموش گشته ای

حتی ز چند فرسخیت کس گذر نمی کندامروز


همه میان خواب زمستانیند، گشته ای تنها

کسی به یاد تو شب را سحر نمی کندامروز


هرکس پی مراد دل خویش میزند پرسه

کسی به خاطر تو دیده تر نمی کندامروز


چشم تو بود ناظرمان دیده ای چه ها کردیم

آقا کسی ز غربت تو، یاد گر نمیکند امروز


حق میدهم که نیائی ، تو میشناسیمان

لابد کسی برای دفاعت خطر نمی کندامروز


دربه در است،آنکه قبل مرگ و محشر فردا

خود را به عشق شما دربه در نمی کندامروز

                             (عماد)

                                          سید احمدمصطفوی

آقا بیا

                   آقا بیا ز درگه این دل عبور کن

                              ما مرده ایم جان بده ونفخ صورکن

               ما دل شکسته ایم ودل مااسیرتوست

                               یکشب بیا وخانۀ دل غرق نور کن

             حاجات شرعیم همه یک جمله است دوست

                               مارا زعشق غیرخودت دورِ دورکن
                                    ...............
            

             از کودکی به پای توأم، بعد مردنم

                                با اشک پاک خود کفنم را نمور کن

             یک عمر پای روضۀ جدّت نشسته ام

                                 یکدم بیا و دربرابر پلکم ظهور کن

              بگو به حقّ مادر خود،در رسای من

                                 او بود یار مهدی وحک روی گورکن

                                                                             (عماد)
                                                                 سید احمد مصطفوی